زمين، يك جورهايي هميشه خاكي ست. هميشه آرزو يا هوس قلبي ما انسان ها پريدن از آن و رفتن به آن بالا بالاهاست.
آسمان؛ اولاً تنفس در آن سخت است. احتمال سقوط از آن هم حتي در پيشرفته ترين هواپيماها، هميشه روي شاخت هست، شانس كه نداريم...
دريا، مي گويند اگر شنا كردن هم بلد باشي، باز خطر غرق شدن دارد، تازه كوسه و مار مارهي و عقرب و ساير اجانب هم هستند.
جنگل، انبوه و سر سبز است؛ اما صداي هوهوي حيوانات درنده و وحشي اش، نيش جانوران سمي اش، يك لحظه هم راحتت نمي گذارند. تشنگي دارد و عطش و لب ترك خورده و سوز و آه و باد و توفان و آفتاب شديد و تنهايي و مرگ!
كوه، اصلا حرفش را نزن! مي داني كه من چه قدر از ارتفاع مي ترسم.
اما پيش تو، راستش را بخواهي پيش تو، هم سكون هست و آرامش، هم طراوت، هم هواي تازه هست، هم سر سبزي، گرماي دلنشين و زندگي.
آسمان؛ اولاً تنفس در آن سخت است. احتمال سقوط از آن هم حتي در پيشرفته ترين هواپيماها، هميشه روي شاخت هست، شانس كه نداريم...
دريا، مي گويند اگر شنا كردن هم بلد باشي، باز خطر غرق شدن دارد، تازه كوسه و مار مارهي و عقرب و ساير اجانب هم هستند.
جنگل، انبوه و سر سبز است؛ اما صداي هوهوي حيوانات درنده و وحشي اش، نيش جانوران سمي اش، يك لحظه هم راحتت نمي گذارند. تشنگي دارد و عطش و لب ترك خورده و سوز و آه و باد و توفان و آفتاب شديد و تنهايي و مرگ!
كوه، اصلا حرفش را نزن! مي داني كه من چه قدر از ارتفاع مي ترسم.
اما پيش تو، راستش را بخواهي پيش تو، هم سكون هست و آرامش، هم طراوت، هم هواي تازه هست، هم سر سبزي، گرماي دلنشين و زندگي.
نظرات